Hoogsensitief

Ik heb het vroeger nooit geweten, maar eigenlijk voelde ik het altijd al: ik ben anders dan anderen. Anderen roepen het al jaren en ik probeer het net zo hard te ontkennen: ‘Maar wat doe ik dan?’ Daar komt dan vaak geen duidelijk antwoord op: ‘Je zit maar in een hoekje achter je bureau te werken, je bent zo stil, je doet je best niet erbij te horen, je loopt de kantjes er vanaf.’ Allemaal woorden die net zo hard aankomen als een linkse directe op de kaak en mij slapeloze nachten bezorgen, juist omdat je als hoogsensitief persoon al zoveel buiten je comfortzone leeft om de dag door te komen. Zeker als je deze woorden terloops tijdens een gesprek met de werkgever te horen krijgt en achteraf het verwijt meekrijgt dat ik er niet zo zwaar aan moet tillen en het ‘allemaal wel meevalt’. Na 22 jaar zou je toch denken dat mensen je een klein beetje zouden kennen.

Ik reageer intenser op woorden en daden, raak snel van slag door agressief gedrag of mensen die boos reageren en voel me leeggezogen na een dag werken in een omgeving waar veel onrust is. Ik ben gevoelig voor stemmingswisselingen van anderen en pak vaak dingen te letterlijk en te persoonlijk op. Mijn haptonoom moet ook eerst de kamer luchten voor ik naar binnen kan; de energie van het gesprek ervoor blijft altijd even hangen in de kamer en slaat merkbaar over op mij. Klinkt zweverig, ik kan het ook niet helpen.

Ik heb nog nooit de diagnose HSP (Highly Sentive Person) gehad van een huisarts; het is niet dat je naar de dokter kan stappen en duidelijk kan aanwijzen waar de kwaal zit. Lichamelijk functioneert alles zoals het zou moeten – met wat fibromyalgische ongemakken, maar dat zit ook tussen de oren natuurlijk – en och dat beetje stress verdwijnt wel na een flinke wandeling of een weekje vakantie.

Vroeger bestond HSP niet eens, ik ken deze term ook pas sinds een paar jaar. Voorheen waren de medische termen: Mietje, Watje, Aansteller, Dramaqueen. ‘Stel je niet zo’ en ‘Doe niet zo moeilijk’ waren de voorgeschreven recepten van de ondeskundigen, mits dagelijks toegepast zou genezing binnen handbereik zijn. De pedagogisch verantwoorde methodes die tegenwoordig worden toegepast op kinderen met HSP zijn wat dat betreft wat beter onderbouwd, hopelijk voor die kinderen dat er daadwerkelijk resultaat behaald wordt.

Ondertussen is gebleken dat een stevige wandeling of een week vakantie niet echt tot vermindering van de klachten lijdt. Sterker nog, van hoogsensitiveit kom je niet af, je leert ermee te leven (daar is-ie weer).

Het voordeel van weten met welke aandoening je leeft, is erkenning dat het niet tussen je oren zit. Ik wil geen hoogsensitiveit hebben, maar als het dan toch een naam heeft weet ik in ieder geval waar ik aan kan werken en leer ik de valkuilen herkennen. Iets dat mij op het ogenblik niet zo goed afgaat.

Je leert bijvoorbeeld dat een werkplek naast de espressomachine, in de buurt van het toilet geen ideale werkplek is voor iemand met HSP. Ook niet omdat de cafeïneverslaafden achter je staan en meekijken terwijl jij je werk probeert te doen – wat bij mij resulteert in een korte werkpauze totdat de verslaafden weer voor een half uur zijn verdwenen. Ik weet niet hoeveel punten op de lijst van HSP dit oplevert, maar voor mijn zenuwen werkt het niet kalmerend. Helaas is het bezetten van de enige overgebleven werkplek op zolder, waar ik in relatieve rust kan werken samen met de enige collega die daar zit, geen optie, aangezien dit wordt beschouwd als afzondering en ik mezelf buiten de groep plaats, wat de uitgesproken woorden alleen maar versterkt.

Ook leer je dat het drinken van koffie of alcohol bij iemand als ik snel gevolgen heeft. De muis hanteren met trillende hand door het drinken van koffie leer je snel genoeg af. Een biertje drinken eindigt al snel in Neanderthaler wiskunde: 1, 2, veel.

Een dergelijk gesprek met een werkgever werkt nog lang na in mijn systeem, het gaat letterlijk op slot. Veel mensen zullen hier waarschijnlijk minder last van hebben en zullen zich verder niet druk maken of ze wel of niet in een groep passen. Helaas werkt dat bij mij anders: letterlijk een traumatische ervaring waar ik nu al maanden mee worstel, een aanval op mijn persoon die ik niet persoonlijk moet opvatten – je begrijpt dat ik het gesprek even kort door de bocht heb samengevat.

Ik bevind mij dagelijks in een giftige omgeving. Niet dat ik met slangen of met biologische wapens werk, maar het eindresultaat op de lange duur is voor mij net zo rampzalig. De eenvoudige oplossing is natuurlijk om mezelf uit de slangenkuil te verwijderen, voor het gemak ga ik even verder met deze vergelijking, maar eer je daar als hoogsensitief persoon aan toe bent vergt nogal wat trappen onder de bips.

Wil je meer weten over Hooggevoeligheid, klik dan hier.

Loading