Luchtpost

Ik gooi de krant in de tuin en fiets zo hard als ik kan. De krantentassen slaan wild tegen het stalen frame wanneer ik staand op de pedalen over het stuur hang. Niet kijken, doortrappen.

Elke week is het raak. Dezelfde straat, zelfde tijd. Maar deze keer zullen ze me niet te pakken krijgen.

‘Daar heb je hem! Gooien. Nu!’

Ik voel dat iets mijn achterhoofd raakt. Snel fiets ik de hoek om en grijp naar de kraag van mijn winterjas.

Het gepiep in mijn oren overstemt het gelach achter me wanneer het vuurwerk in mijn kraag ontploft.

(uitgelichte foto: Pixabay / jerrymarx32)

Loading