Titel: Vuurproef
Auteur: Carina van Leeuwen
Uitgever: A.W. Bruna fictie
336 pagina’s
Uitgebracht: januari 2014
De schrijfster
Carina van Leeuwen werkte jaren als operatieassistente in ziekenhuizen in binnen- en buitenland voordat ze in 1991 naar de politie Den Haag overstapte. Na enkele jaren in de uniformdienst werd ze een van de eerste vrouwelijke forensisch rechercheurs. Ze maakte deel uit van het evaluatieteam (commissie Posthumus) in de Schiedammer Parkmoord en was betrokken bij het identificatieproces na de vliegramp in Tripoli. Sinds 2006 werkt ze als forensisch coördinator in het Cold Case team van politie Amsterdam.
Het verhaal
Forensisch rechercheur Renee Spaan houdt van haar werk, maar sinds haar levenspartner zelfmoord pleegde, houdt de dood haar regelmatig uit haar slaap. Een nieuwe zaak, die wijst op een afrekening in de Haagse onderwereld, bezorgt haar nog meer kopzorgen: ze moet het lijk van een onbekende man identificeren die op een rangeerterrein is doodgeschoten en in brand gestoken. Het onderzoek voert Renee en haar team vervolgens naar een verlaten villa, waar ze behalve kogelhulzen de sporen van iets veel gruwelijkers vinden. (bron:www.carinavanleeuwen.nl)
Omslag
Een tunnel met de contouren van een dame, weglopend of vluchtend. Een spannend ogende locatie, die achteraf verder niet in het boek voorkomt. Zou ook te maken kunnen hebben met licht aan het einde van de tunnel zien of iemand die naar het licht loopt.
Wat ik er van vond
Op de kaft wordt gesproken over een literaire thriller. Hier is in mijn ogen geen sprake van, ik vind het meer een misdaad / spannend verhaal, alhoewel van spanning niet echt sprake is.
De schrijfster probeert je gelijk bij de keel te grijpen door de lugubere ontdekking van een verkoold lichaam op een rangeerterrein. Het overlijden van een tweede persoon brengt de hoofdpersoon, Renee Spaan, via gedetailleerd forensisch onderzoek op het spoor van de mogelijke dader en aanknopingspunten met een Cold Case. De locatie van het verkoolde lichaam bezorgt Renee slapeloze nachten en opent een wond waarvan ze dacht dat het geheeld was.
Het geeft een goed kijkje in de wereld van forensisch onderzoek en het wel en wee op een politiebureau; gebrek aan personeel, administratieve achterstalligheid, onderlinge competitie, randzaken die een mogelijk belangrijke zaak in de weg zitten waardoor zaken niet of niet voldoende onderzocht kunnen worden. Ook gebrek aan bewijs laat zien welke zaken prioriteit krijgen en hoe deze beslissing tot stand komt. Wat lijkt op een bijzaak kan doorslaggevend zijn voor de andere zaak, of gewoon een tragisch hartverscheurende blik in het dagelijkse leven (die ik met een brok in mijn keel heb gelezen).
De karakters zijn goed uitgewerkt en laten de menselijke kant van een politieagent zien, zonder over te gaan in onrealistisch drama.
Het gebruik van de stagiaire in het boek is handig omdat er diverse handelingen wat verder uitgelegd kunnen worden, waar ik in het begin enigszins moeite mee had maar toch al snel pakkend leest. De serieuze kant van het beroep wordt regelmatig met, soms gortdroge, humor onderbroken, wat erg prettig leest.
De schrijfstijl is wat onwennig, veel herhaling en veel vaktermen, maar hoe verder in het verhaal hoe beter het loopt. Het boek is handig opgedeeld in dagen om aan te geven hoe lang een zaak kan lopen. Het plot zit goed in elkaar en wordt netjes afgesloten, op naar deel 2.
Door de detaillistische manier van schrijven en de focus te leggen op het forensisch onderzoek mis ik wel wat spanning in het verhaal, ondanks de hoeveelheden moorden is het meer een opsomming van gebeurtenissen.
omslag: 3
plot: 4
leesplezier: 4
spanning: 3
schrijfstijl: 3
Conclusie: 3,5 sterren
