Als ik ergens de kriebels van krijg, dan is het wel van clowns en niet op de goede manier. Niet van die suffe circusclowns als Bassie, Pipo of Popov, daar wordt hun eigen moeder niet eens bang van, maar van die angstaanjagende clowns. Die clowns die je laten sidderen, waarvan je stilletjes in een hoekje gaat zitten, waarvan je spontaan op je geloof springt om te kunnen bidden dat hij je niet gezien heeft. Van die grapjassen die geschminkt over straat lopen, met een hakbijl in de hand en vervolgens urenlang op de hoek van de straat staan en elke bestuurder nastaren, niet grappig. Van die clowns die je de stuipen op het lijf jagen als je nietsvermoedend onder valse voorwendselen een dagje Walibi doet en je blijkt belandt te zijn in de Fright Night. Echt serieus, ik heb het al niet op achtbanen, laat staan achtbanen en clowns in één park.
Sowieso heeft een eenzame clown, wandelend met een hakbijl in de hand door een winkelstraat wel iets lugubers. Is het gewoon iemand die net terugkomt van de Hornbach en gaat klussen op zijn manier, probeert hij voor zijn act een knoop door te hakken, is hij op zoek naar zijn circus of moet je je zorgen maken dat de hakbijl bedoeld is voor andere doeleinden.

Lees verder Clowns →