‘Lucas, pas je op!’ roept Emma, het rumoer van het waterpretpark overstijgend.
‘Jaha, mam!’ Lucas zakt door zijn knieën bij de rand van de waterspeelplaats, plaatst zijn op afstand bestuurbare bootje in het water en friemelt aan de afstandsbediening.
‘Ik vind het maar niets, hoor.’ Emma stoot Evert aan die naast haar op een ligstoel ligt. ‘Straks valt hij er in.’
‘Laat hem toch, Emma,’ reageert Evert zonder zijn blik van zijn mobiel af te wenden. ‘Hij heeft zijn zwembandjes toch om? Ga gewoon je boek lezen, geniet van je vakantie.’
‘Ik begrijp niet hoe je er zo makkelijk over kunt denken. Straks ligt hij met zijn gezicht naar beneden in het water.’
‘Je leest teveel thrillers. Trouwens, hij is niet alleen. Kijk maar, een van de ouders helpt hem al.’
Met een zucht pakt Emma haar zonnebril van haar in een knot opgestoken haar, zet haar e-reader aan en zakt onderuit in haar ligstoel.
Niet veel later kijkt ze over de rand van haar bril naar de waterspeelplaats. ‘Evert, waar is Lucas?’
‘Gewoon, bij …’
Emma en Evert schieten overeind en rennen naar de plek waar Lucas net nog stond. ‘Hebt u het jongetje gezien dat met dat bootje speelde?’ roept Emma terwijl ze de afstandsbediening van de grond opraapt.
Een van de omstanders kijkt haar verschrikt aan. ‘Hij is met zijn vader mee. Ze zouden zo terugkomen, zei hij.’
Evert staart wezenloos naar het bootje dat stuurloos in het water dobbert.
‘Lucas!’ schreeuwen ze tegelijkertijd.
Like dit verhaal ook op Sweek.com
https://sweek.com/s/BwkBaggHCQUEAA0JAQdsBAg=/Alexander_Roessen/Stuurloos-MicroBoot
(foto: Pixabay.nl)
Kort maar krachtig. Goed hoe je met weinig woorden een sfeer weet neer te zetten, personages een gezicht weet te geven en aan het einde een knal weet aan te brengen. Echt goed.
Wow. Tof, dankjewel Anthonie.