Tag archieven: Thriller

Kortverhaal: Doodse stilte

Dat ene telefoontje dat je niet hoopt te krijgen:
“Het gaat om Daisy.” Even zweeg de vrouwenstem aan de andere kant van de lijn. “Ze is weg.”

Lees hier het kortverhaal Doodse stilte

(Een kortverhaal, geschreven in de periode dat de stikstofcrisis nog het onderwerp van de dag was. Mijn verhaal van 1000 woorden geschreven voor de Hebban.nl Thriller wedstrijd, nu exclusief te lezen bij Bazarow voor het item Kreatief met corona. Ook met dank aan Thrilleracademie voor de constructieve feedback.)

Loading

Drijfzand – Recensie

Titel: Drijfzand
Auteur: Bibi Boom
Uitgever: Godijn Publishing
Uitgebracht: september 2016
255 pagina’s
ISBN 978-94-92115-11-9

De auteur
Bibi Boom (Amsterdam, 1983) schreef als kind zelf verzonnen verhaaltjes met in de hoofdrol de personages uit haar favoriete kinderserie: Alfred J. Kwak. Vanaf 2005 schrijft Bibi scenario’s voor haar andere grote hobby: levend rollenspel. In 2013 vatte ze het idee op om een boek te schrijven en probeerde dit middels crowdfunding uitgegeven te krijgen. Helaas vroeg het crowdfundingplatform net voor de voltooiing van de campagne faillissement aan en ging het gecrowdfunde geld verloren. Een bevriende schrijfster adviseerde om bij wijze van oefening aan zoveel mogelijk schrijfwedstrijden mee te doen. De eerste wedstrijd waaraan Bibi meedeed (Zwarte Passie, Godijn Publishing, 2015) werd gelijk door haar gewonnen.
Qua genre is Bibi niet erg honkvast; het enige dat haar verhalen met elkaar gemeen hebben, is dat het altijd fictie betreft en dat ze de lezer graag op het verkeerde been zet. Ondertussen werkt zij aan diverse korte verhalen, een erotische novelle, een psychologische thriller, een historische roman en aan het script voor een televisieserie.
Bibi woont in Midwoud met haar kat Tiramisu. (bron:Godijn Publishing)

jmf_20160922-0091-v2-1

Lees verder Drijfzand – Recensie

Loading

Ochtendgebrabbel

Het schijnt goed voor je ontwikkeling als schrijver te zijn: ´s morgens een half uur tot een uurtje te schrijven. Ongegeneerd je gedachten laten vloeien uit je vingers, schrijfmeters maken. Vroeg in de ochtend zijn je gedachten nog het verst, onaangetast door invloeden van je omgeving; nog geen manlief, vrouwlief of kinderen die je ´lastig vallen´ met de dagelijkse beslommeringen. Nog geen televisie of ochtendkrant die je blik op de wereld beïnvloeden of je gedachten verontreinigen.

Na een paar weken ochtendschrijven lijkt al het gebrabbel misschien wel op elkaar, maar leer je jezelf steeds beter kennen als mens en als schrijver. Je komt erachter dat je wel erg loopt te zeuren over de kleine dingen in het leven of dat een specifiek onderwerp wel heel vaak voorbij komt. Schaam je er niet voor je eigen gebreken te benoemen, leg ze onder de loep, overdrijf lekker. Maak er geen proza van, schrijf gewoon zonder na te denken over komma’s, stijl of dat het überhaupt klopt wat je schrijft. Een moeilijke oefening voor de mooischrijvers.

Schrijf in stilte, laat je niet afleiden door invloeden van buitenaf. Dat is ieder geval het advies. Maar ik kan eigenlijk niet zo goed tegen stilte, ik word daar heel zenuwachtig en onrustig van. Complete stilte leidt mij af. Ik kan ook niet werken in stilte, ik moet altijd een achtergrondgeluid hebben. Voor mij is dat vaak rockmuziek; stevige gitaren, een lekkere drumsolo, een schreeuwende zanger of zangeres, of soms lekker Gayradio opzetten voor een paar uurtjes dansmuziek. Heel vroeger maakte ik huiswerk begeleidt door klassieke muziek van Bach en Mozart terwijl ik 1 en 1 probeerde op te tellen. Ik weet niet of ik nu nog de rust in mij heb om dit te kunnen. Wel vind ik het heerlijk om met de muziek van Enya of Loreena McKennitt te werken, voor een uurtje of twee, staafje wierook aan en ontspannen maar, daarna toch weer even een uurtje snoeiharde gitaren natuurlijk of de lekkere stem van Josh Homme.

Wanneer in de ochtend moet je dan schrijven? Zodra je wakker bent? Wanneer ben je wakker genoeg om zeker een half uur achter elkaar te schrijven, niet noodzakelijkerwijs samenhangend, maar toch enigszins bewust van wat je schrijft. Voor mij begint de ochtend meestal al om half vier in de nacht. Niet omdat ik een ouderdomskwaal heb, maar gewoon omdat ik een verrot slaappatroon heb; een symptoom van chronische vermoeidheid, kapot zijn maar niet kunnen slapen. Onze Abby helpt daarbij ook niet. Het leefpatroon van onze kat houdt in dat half vier in de nacht tijd is om buiten in onze tuin de behoefte te doen, tuurlijk joh, waarom heb je anders een kattenbak?. Daarom zit er dus om half vier een kat op me te miauwen tot ik wakker word. Vervolgens heb ik tot zes uur een bijbaan als menselijk kattenluik *plaats hier het geluid van een zweep*.

Sommigen van ons hebben eerst een paar potten koffie nodig om goed te kunnen functioneren (ik noem geen namen), anderen zoals ik zijn wakker en gaan. Van kinds af aan werd er voor gezorgd dat op tijd opstaan nooit een probleem zou zijn; de wekker gezet om zeven uur, om vijf voor zeven stond mijn moeder al op de deur te kloppen: ‘Het is bijna zeven uur, de wekker gaat zo, opstaan!’ Dit is helaas blijven hangen in mijn systeem; zet ik de wekker om zeven uur, ben ik om zes uur al wakker om zeker te weten dat ik om een minuut voor zeven uur de wekker uit kan zetten. Zucht.

Schrijven zodra je wakker is dus een rekbaar begrip. Je kunt ook even wachten tot je bij je positieven bent, douchen, ontbijtje erbij en wachten tot je gedachten op gang zijn gekomen. De kans dat er dan een kind of partner meekijkt waardoor wat op papier eindigt niet meer je eerste gedachten zijn is dan wel een stuk groter, en weer een stukje dat gaat over dat je geen tijd voor jezelf hebt, de kinderen wel erg vroeg wakker waren en de kat je weer vroeg wakker maakte. Het is maar goed dat je niet veel zinnigs hoeft te schrijven in de ochtend.

Ochtendschrijven in stilte, een utopie voor velen.

Loading

De weg van het water – Recensie

Titel: De weg van het water
Auteur: Trudi Rijks
Uitgever: Meulenhoff Boekerij
pagina’s: 287
Uitgebracht: januari 2016
ISBN: 9789022575826

De schrijfster
Trudi Rijks is cum laude afgestudeerd in de wijsgerige en historische pedagogiek. Eerder verschenen van haar hand twee literaire romans en een aantal korte verhalen. (Atlas Contact).
Bij uitgeverij Contact debuteerde zij in 2000 met de romanDoos van Pandora. In 2005 verscheen Zeetijding, een profetische roman over de gevolgen van de stijgende zeespiegel voor een eiland in de Stille Zuidzee. Een fictie die nu waarheid lijkt te worden.
Trudi Rijks werkt als gedragswetenschapper in het onderwijs. Zij is expert op het gebied van hulpverlening waarbij loyaliteit in familieverband centraal staat. Haar psychologische en relationele inzichten komen dan ook terug in haar thriller De weg van het water. (bron: Trudi Rijks)

Het verhaal
De gescheiden veertiger Floor Postma is aangestoken door het Mindfulness-virus, en op zoek naar wat zij zelf ‘een leven zonder pijn’ noemt. Wat niet meehelpt is dat zij bewindvoerder is van haar jongere zusje Bente, een voormalig fotomodel en vrouw van de wereld, die in een verpleeghuis is opgenomen. Op een dag ontvangt Floor een dagvaarding waarin haar zusje wordt gesommeerd om twee ton te betalen aan een onbekende, die zich beroept op een schuldbekentenis. Zij vermoedt dat de handtekening onder de schuldbekentenis vervalst is, en negeert de dagvaarding. Maar als blijkt dat haar zus wel degelijk slachtoffer is van een oplichter, moet de flegmatieke Floor, aangespoord door haar dochter, wel in actie komen.

Nadat ze de rechtszaak tegen de oplichter, een aan lager wal geraakte vastgoedhandelaar, heeft gewonnen, kan ze weer opgelucht ademhalen. Maar dan wordt Bente uit het verpleeghuis ontvoerd, en moet Floor alsnog de strijd met haar tegenstander én met zichzelf aangaan. Geconfronteerd met onverklaarbare geluiden in een afgelegen huis, lege flessen, verdwenen dagboeken en verborgen kunstwerken, weet Floor uiteindelijk de geheimen uit het verleden van haar zus te ontrafelen. Deze op ware gebeurtenissen gebaseerde thriller combineert de duistere beklemming van Henning Mankell met de female gothic van Renate Dorrestein. Niet alleen thema’s als geheugenverlies en menselijke waardigheid worden behandeld; ook actuele onderwerpen als identiteitsdiefstal en de zoektocht naar spiritualiteit lopen als een rode draad door het verhaal. (Bron: Trudi Rijks)

Omslag
Een ijzig polderlandschap, twee vrouwen die bijna opgaan in de mist, vlak naast elkaar lopend onder een paraplu. Een bevroren riviertje, twee knotwilgen met bevroren takken, het weiland afgebakend met paaltjes en draad. ‘Floor ontrafelt het verleden van haar zus, kan ook haar leven redden?’ De cover nodigt uit om opgepakt te worden.

Wat ik er van vond
Een prachtige schrijfstijl, mooi gevormde volzinnen zonder dat het kunstmatig overkomt. Een genot om te lezen. Tegen het einde van het verhaal vond ik wel dat door veel herhaling van dezelfde zinnen de kracht wat verloren ging, wat iets afdeed van het leesplezier.

De karakters zijn zeer goed uitgewerkt: Floor, die doorgaans zo kalm en rustig reageert, alles onder controle lijkt te hebben, wordt in een situatie gedwongen waardoor ze buiten haar eigen comfortzone moet leven. Haar Mindfulness mantras helpen haar bewust te leven als de druk even te hoog wordt. De omslag in haar karakter is letterlijk leesbaar door de manier van schrijven, erg verfrissend. Ook de ingewikkelde relatie met haar dochter, Kim, is erg overtuigend uitgewerkt.

Buisman, die Bente, de zus van Floor, in zijn ogen noodgedwongen probeert op te lichten, maakt handig gebruik van het geheugenverlies van Bente. Het luxueuze verleden van Bente als fotomodel, het overlijden van haar man, Ram, bij een auto-ongeluk, en de ziekte van Korsakov maken van haar een gewillige prooi die makkelijk valt te misleiden en goed van vertrouwen is. Iets waar in realiteit helaas gevallen van bekend zullen zijn.

Ik vind het verhaal erg goed in elkaar steken, de afloop komt voor mij als een verrassing en de weg er naartoe is geloofwaardig neergezet, wat het lezen ervan erg prettig maakt, ondanks dat de karakters zover buiten hun comfortzone gedwongen worden.

Een geweldig thrillerdebuut, dat de lat erg hoog legt voor een opvolger.

Omslag: 4
plot: 4
leesplezier: 4
spanning: 4
schrijfstijl: 4

Conclusie: 4 sterren

Loading

Koud Spoor – Recensie

Titel: Koud Spoor
Auteur: Carina van Leeuwen
Uitgever: A.W. Bruna
Pagina’s: 336
Uitgebracht: 20 januari 2015
ISBN: 940050215X

De schrijfster
Carina van Leeuwen werkte jaren als operatieassistente in ziekenhuizen in binnen- en buitenland voordat ze in 1991 naar de politie Den Haag overstapte. Na enkele jaren in de uniformdienst werd ze een van de eerste vrouwelijke forensisch rechercheurs. Ze maakte deel uit van het evaluatieteam (commissie Posthumus) in de Schiedammer Parkmoord en was betrokken bij het identificatieproces na de vliegramp in Tripoli. Sinds 2006 werkt ze als forensisch coördinator in het Cold Case team van politie Amsterdam. (bron: carinavanleeuwen)

Het verhaal
Terwijl een hittegolf het land teistert worden in Den Haag, verspreid door de stad, vuilniszakken gevonden met afgezaagde lichaamsdelen erin. Wie het slachtoffer is, is onduidelijk. Tegelijkertijd krijgen forensisch rechercheur Renee Spaan en haar collega’s te maken met de dood van de zonderling Ewoud Ravensberger. Omdat er twijfels zijn over de doodsoorzaak, wordt er sectie verricht. Het lijkt een tragische, maar verder onopvallende zaak, totdat Renee een lugubere ontdekking doet die alles volledig op zijn kop zet.

Maar wat Renee tijdens die lange, hete zomer misschien nog wel het meest bezighoudt, is een zaak die 25 jaar oud is. Wat is er precies gebeurd op die dag dat haar vader, die ook bij de politie zat, betrokken was bij een inval in een XTC-laboratorium? Hoe is hij precies om het leven gekomen? En waarom wil iemand koste wat het kost voorkomen dat Renee zich in deze zaak verdiept? (bron: awbruna)

Omslag
Een donker steegje met de contouren van een schimmig figuur, in stijl met Vuurproef. Een prima passende cover.

Wat ik er van vond
Het tweede deel van Unit Plaats Delict. Niet direct een vervolg op deel 1 maar ook goed te lezen als je Vuurproef nog niet gelezen hebt (wat ik zeker kan aanraden wel te doen). Als lezer van Vuurproef vond ik het wel wat vervelend lezen omdat er veel herhaling zat in de achtergronden van Renee Spaan die ook al in Vuurproef ter sprake kwamen, maar begrijpelijk als je dit een op zichzelf staand boek ziet.
Koud Spoor is alweer van een hogere kwaliteit dan Vuurproef, in mijn ogen.

Dit lichamelijke puzzelstuk is pakkend geschreven en mag het stempel literaire thriller zeker dragen. De innerlijke strijd die Renee Spaan met zichzelf, en haar vriendin, voert is aangrijpend en zorgt dat je in tweestrijd zit of je haar nu aardig moet vinden of niet. Tussen de lichaamsdelen door wordt nog een persoonlijke Cold Case behandeld die sommigen in haar omgeving zenuwachtig maakt, waarbij ik iets meer mijn twijfels had over de geloofwaardigheid waarop dit aangepakt werd. De manier van schrijven is te vergelijken met Vuurproef; een hoofdverhaal met een verhaallijn ertussen voor de extra spanning, de morbide humoristische wijze waarop de collega’s zo nu en dan met elkaar omgaan en een kijkje in de forensische keuken, maar veel beter. De spanning mag wat mij betreft nog wel wat opgeschroefd worden.

Ik ben erg benieuwd naar deel 3.

omslag: 4
plot: 4
leesplezier: 5
spanning: 3
schrijfstijl: 4

Conclusie: 4 sterren

Loading

Bot – Recensie

Titel: Bot
Auteur: Charles den Tex
Uitgever: De Geus
Genre: Literaire Thriller
Pagina’s: 352
Uitgebracht: 26 februari 2016
ISBN: 9044515268

De schrijver
Charles den Tex (1952) won De Gouden Strop voor zijn thrillers Schijn van kans (2002), De macht van meneer Miller (2005) en CEL (2008). De laatste twee titels werden verfilmd als televisieserie, CEL ook voor de bioscoop. Met De vriend (2012) won Den Tex de Crimezone Thriller Award. Het werd door de VN Detective & Thrillergids als enige Nederlandse thriller met vijf sterren bekroond. De erfgenaam (2013) werd Boekentip van de Maand in De Wereld Draait Door. Van Den Tex’ werk gingen ruim 1,2 miljoen exemplaren over de toonbank. (bron: degeus.nl)

Het verhaal
Om het maximale uit zijn klanten te halen, heeft Willem Hartma een informatiesysteem nodig dat verder gaat dan alle andere systemen. Verder ook dan de regels van het fatsoen. Geen bedrijf dat zoiets legaal voor hem mag bouwen, maar een eenling kan het wel: Bas, een hyperintelligente nerd die geen vragen stelt en de wereld heel anders ziet dan anderen. Totdat Willem opeens dood is, en niemand het systeem kan ontsluiten. Bas wel. Bas heeft de sleutel. Hij kan beslissen… (bron: degeus.nl)

Bas is een computerprogrammeur. Voor zijn klanten bouwt hij computersystemen op maat, die alleen toegankelijk zijn voor zijn klant. Cliëntbinding in optima forma. Eenmaal binnen, kom je nooit meer weg. Willem Hartma is op zoek om het maximale te bereiken: controle, macht, geld. Hij betaalt daar een hoge prijs voor. Bas raakt verstrikt in een machtstrijd en lijkt de controle kwijt te zijn, zowel online als offline.

Op de achtergrond speelt het offline verhaal van Bas’ ouders, die op hun beurt de weg kwijt zijn. Een huwelijk dat niet meer te redden lijkt. Reizend tussen wereldsteden als Parijs, London en Boskoop probeert hij zijn eigen wereld te redden terwijl hij controle probeert te krijgen over zijn systeem, en een realtime relatie probeert op te bouwen met Tao-Li.

Wat ik er van vond
Den Tex lijkt vanuit de gedachten van Bas te schrijven; snel, kort, informatiestroom niet in megabytes maar in terrabytes, alles in een razend tempo, zoals je mag verwachten als je aangesloten bent op glasvezel en werken met ADSL klinkt alsof je in de prehistorie leeft. Als programmeur is je wereld beperkt tot je beeldscherm en de virtuele wereld die daarbinnen zit. Uren programmeren, staren naar een beeldscherm, denken in code, praten in code. De wereld om je heen is maar vreemd, gedraagt zich niet via vaste patronen. Teveel variabelen om in code vast te leggen, moeilijk grip op te krijgen.

Door de snelle, korte zinnen leest het als een trein, maar voelt het soms ook alsof je na elk hoofdstuk een marathon hebt gelopen, uitgeput van het hoge tempo en de vele herhaling. Er wordt veel geschreven, maar weinig gezegd, waardoor het schokeffect waar het boek mee begint kracht lijkt te verliezen en de interesse om door te lezen wegzakt. Het vele gebruik van als-dan-anders zinnen is natuurlijk om duidelijk te maken dat de hoofdpersoon zo denkt, maar doet wel afbreuk aan het leesplezier en maakt het wat minder toegankelijk voor de gemiddelde lezer. We snappen heus wel dat de man een nerd is, dat hoeft niet telkens opnieuw uitgesproken te worden. Bij vlagen vind ik de wiskundige gedachtegang wel grappig.

Ik vind de personages wel geloofwaardig en goed uitgewerkt. De verwijzingen naar modderstromen en de vele mantra’s komen echter wel wat zweverig over, maar een nerd staat bekend ergens diep geïnteresseerd in te zijn, wat niet noodzakelijkerwijs logisch over hoeft te komen voor een buitenstaander.

Het zet je wel aan het denken: van wie zijn de rechten als je nog niet betaald bent en jij alleen mondelinge afspraken hebt gemaakt, van wie is het intellectuele recht als je niet meer terecht kunt bij je klant. Wat gebeurt er met jouw informatie, voor wie is dat allemaal beschikbaar, hoe veilig is werken in de cloud, hoever gaat het delen van informatie. Wat gebeurt er met jouw zoekgeschiedenis, wie heeft daar toegang toe, weet jij dat je daar toestemming voor hebt gegeven.

Diepere lagen, waar een gemiddeld mens geen weet van heeft, geen controle over heeft. Jouw informatie wordt gedeeld, gekoppeld, opgeslagen. Maar wie heeft hier de macht over? Wie bepaalt in welke handen deze informatie valt, wat als jij die macht had?

Al met al een goed boek, maar niet geweldig.

If (Den Tex schrijft) Then
(vind iedereen goed boek)
Else
(persoonlijke smaak)
End If

plot: 4
leesplezier: 3
spanning: 3,5
schrijfstijl: 3,5
Conclusie: 3,5 sterren

Loading

Echter barkeepers heten Henk – recensie

Titel: Echte barkeepers heten Henk
Auteur: Marja West
Uitgever: Ambo|Anthos
pagina’s: 272
Uitgebracht: 7 april 2016
ISBN: 978-90-263-3407-8

De schrijfster
Marja West is geboren en getogen in het Noordhollandse Bakkum. Naast het behalen van haar typediploma studeerde zij rechten aan de Open Universiteit. Na wat omzwervingen in binnen- en buitenland woont zij thans met haar man, dochter, kater en twee Engelse Bassets in Groningen en vult zij haar dagen met het schrijven van literaire romans, theater en cabaret voor bedrijven. (Bron: www.marjawest.nl) Ook geeft zij schrijfcursussen, samen met Nicolet Steemers, en schrijft ze filmscripts.

Het verhaal
Wanneer de weinig succesvolle Paul na een bomaanslag wordt geïdentificeerd als de steenrijke Vincent van Heer besluit hij de vergissing in stand te houden. Het geeft hem de kans opnieuw te beginnen en een riant leven te leiden. Vol overgave stort hij zich in zijn nieuwe bestaan. Maar wanneer je het leven van een ander overneemt, krijg je ook al zijn problemen erbij. En Van Heer blijkt bepaald geen lieverdje te zijn geweest…

Titel
Toen ik hoorde dat de nieuwe Marja West ‘Echt barkeepers heten Henk’ zou gaan heten, wist ik dat ik dit boek wilde lezen. Briljant, wat een titel. Gewaagd, pakkend en eigenwijs. Wanneer anderen om je heen je afraden deze titel te kiezen, is dit de ultieme lange neus.

Wat ik er van vond
Net als in Uitgeteld, ook een absolute aanrader, neemt Marja West je mee in de stellige absurditeit van een hoofdpersoon. De overtuigende manier waarmee de schrijfster Paul beschrijft en ons meeneemt in zijn gedachtegang, zorgt ervoor dat het karakter zo geloofwaardig overkomt dat je amper twijfelt aan zijn motieven. Sterker nog, de wereld om hem heen is juist verantwoordelijkheid voor de stappen die hij noodgedwongen moet ondernemen.

Vooral de gewaagde wisselwerking tussen eerste persoon enkelvoud en derde persoon enkelvoud werkt in dit geval perfect. Je ziet hoe Paul moeiteloos de rol van Vincent op zich neemt en van een traumatische ervaring handig gebruik maakt om een nieuw te beginnen. Hoewel het niet altijd even makkelijk is afscheid van zichzelf te nemen.

Al lezende kun je het niet helpen om gniffelend pagina na pagina om te slaan en onverwachts verstrikt te raken in een achtervolging, die toch duidelijk begon als een onschuldig bezoekje.

Absurde vanzelfsprekendheid lijkt het handelsmark van Marja West te zijn, en als geen ander beheerst zij dit. ‘Verkeerd’ geplaatste bomaanslag of niet, het doet in mijn ogen totaal geen breuk af aan de leesbeleving.

Enige punt van kritiek zou kunnen zijn dat, hoewel de verhaallijnen en karakters niet dezelfde zijn, afgezien dat Esther uit Uitgeteld ook hier een rolletje heeft en het plot in Henk minder voor de hand liggend is, wat in Uitgeteld ook de opzet was, de overtuigende afwijkende wereld van de hoofdpersonen sterke overeenkomsten vormen. Toch is het juist dit gegeven dat de boeken zo ongelooflijk lekker laat lezen. Ik kan niet wachten tot 7 april 2017.

titel: 5|
plot: 4
leesplezier: 5
spanning: 3
schrijfstijl: 5

Conclusie: 4 sterren

Loading

Uitgeteld – Recensie

Titel: Uitgeteld
Auteur: Marja West
Uitgever: Ambo|Anthos
272 pagina’s
Uitgebracht: april 2015


De schrijfster
Marja West is geboren en getogen in het Noord-Hollandse Bakkum. Naast het behalen van haar typediploma studeerde zij rechten aan de Open Universiteit. Na wat omzwervingen in binnen- en buitenland woont zij thans met haar man, dochter, kater en twee Engelse Bassets in Groningen en vult zij haar dagen met het schrijven van literaire romans, theater en cabaret voor bedrijven. (Bron: marjawest)

Het verhaal
In Uitgeteld volgen we Esther, getrouwd met bankdirecteur Maarten en wonend in een villa in Aerdenhout. Haar huwelijk komt onder druk te staan als Maartens ex naast hen komt wonen. In haar pogingen om haar huwelijk te redden verliest Esther langzaam de controle over haar leven, haar daaropvolgende wanhoopsdaden hebben catastrofale gevolgen. (Bron: amboanthos)

Omslag
Een eenvoudige cover, grote opvallende letters en een vis. Een pakkende omslag die je nieuwsgierig maakt en die uiteindelijk duidelijk in het verhaal te verklaren is.


Wat ik er van vond
Ik vond het werkelijk een genot om dit boek te lezen. Ondanks dat vrijwel in het begin duidelijk wordt waar het verhaal op uit zal draaien en daardoor van spanning weinig sprake is, is de uitwerking hilarisch te noemen. De gedachtekronkels van de hoofdpersoon, de neurotische dwangmatigheden die haar leven beheersen, de bizarre realiteit waarin zij leeft is, resulteren in een spraakmakend, absurd verhaal zonder dat het de geloofwaardigheid verliest. De wisselwerking tussen de bezoeken aan de psychiater, de adviezen van haar pedicure en de terugblikken naar haar kindertijd werpen een blik in het ontstaan van haar manier van denken en de noodzaak van haar acties. Ook de naam van de ex vind ik briljant gekozen. Annelize is in dit geval zeer treffend en misschien bedoeld als knipoog.

Zeker geen spannende thriller, maar wel absoluut een leuk boek om te lezen.

omslag: 3
plot: 3
leesplezier: 5
spanning: 2
schrijfstijl: 5
Conclusie: 3,5 sterren

Loading